Είναι μια βουβή ταινία του 1915, και η πιο ακριβή παραγωγή του βωβού κινηματογράφου. Περιγράφει μια ρομαντική ιστορία κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού εμφυλίου. Ο σκηνοθέτης Γκρίφιθ δημιούργησε πολλές νέες τεχνικές λήψης, χρόνια μπροστά από την εποχή του. Παρόλα αυτά, η ταινία μπορεί σήμερα να προσβάλει κάποιους θεατές, ειδικά με τον τρόπο που απεικονίζει τους νεοαπελευθερωμένους σκλάβους (κυρίως λευκούς ηθοποιούς με μακιγιάζ). Μέχρι και την δεκαετία του 40 η Κου Κλουξ Κλαν χρησιμοποιούσε την ταινία ως μέσο προπαγάνδας.

Τέσσερις ιστορίες οι οποίες διαδραματίζονται παράλληλα και οι οποίες αποτελούσαν χαρακτηριστικά παραδείγματα μισαλλοδοξίας για τον σκηνοθέτη. Με χρονολογική σειρά, πρώτη : 538 π.Χ. ή άλωση της Βαβυλώνας από τα στρατεύματα του Κύρου, δεύτερη : η προδοσία και σταύρωση του Χριστού, τρίτη : η σφαγή της νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου που έγινε στο Παρίσι το 1572 μ.Χ. και η τέταρτη διαδραματίζεται στη «σύγχρονη» εποχή σχετικά με μια δικαστική πλάνη.