Στην ταινία, οι χαρακτήρες τραγουδούν, αλλά ποτέ δεν χορεύουν. Ως μια σύγχρονη ελληνική τραγωδία που διαδραματίζεται στην ερειπωμένη ανατολική πόλη ορυχείων του Bor, η ταινία παρακολουθεί την ζωή των ντόπιων και τις αποτυχημένες ερωτικές τους σχέσεις .

Πέντε άνθρωποι επηρεάζονται από μια τραγική ηρωική πράξη. 12 χρόνια αργότερα, ο καθένας από αυτούς θα πρέπει να αντιμετωπίσει το παρελθόν, μέσα από τη δική τους κρίση. Θα ξεπεράσει την ενοχή, την απογοήτευση, την επιθυμία για εκδίκηση; Θα κάνουν το σωστό πράγμα, με κάθε κόστος;

Η μεσήλικη Μιλένα αποτελεί υπόδειγμα συζύγου και μάνας, καθώς υποστηρίζει τον άντρα και τα τρία παιδιά της. Η τυχαία ανακάλυψη όμως σοκαριστικού οπτικού υλικού θα τη φέρει μπροστά σε ενοχλητικές αλήθειες, τις οποίες δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει.

Δεκαπέντε χρόνια μετά τον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο βετεράνοι από όλες τις εμπλεκόμενες χώρες συγκεντρώνονται σε ένα απομονωμένο ξενοδοχείο. Καθώς μοιράζονται τις εμπειρίες τους, επιχειρούν να ξεπεράσουν τα ακόμη νωπά τραύματά τους.

Η Κέιτ βρίσκεται στο Λονδίνο και τριγυρνάει δυσαρεστημένη, παρέα με μια στοίβα κακών αποφάσεων που έχει πάρει στη ζωή της, ακούγοντας το χτύπημα των κουδουνιών στα παπούτσια της - μια άλλη ενοχλητική συνέπεια από τη δουλειά της ως Ξωτικό σε ένα χριστουγεννιάτικο κατάστημα. Ο Τομ φαίνεται πολύ καλός για να είναι αληθινός, όταν μπαίνει στη ζωή της και αρχίζει να βλέπει και να καταλαβαίνει πολλούς από τους εσωτερικούς φραγμούς της. Καθώς το Λονδίνο μεταμορφώνεται στην πιο υπέροχη εποχή του χρόνου, τίποτα δεν φαίνεται να λειτουργεί για τους δυο τους. Αλλά, μερικές φορές, πρέπει να αφήσεις το χιόνι να πέσει όπου μπορεί, πρέπει να ακούσεις την καρδιά σου ... και πρέπει να έχεις πίστη.

Όταν ένας πατέρας έρχεται αντιμέτωπος με τις διεφθαρμένες κοινωνικές υπηρεσίες που παίρνουν μακριά τα παιδιά του, απλά και μόνο επειδή η οικογένειά του είναι φτωχή, διασχίζει τη Σερβία με τα πόδια για να ασκήσει έφεση στο υπουργείο στο Βελιγράδι. Κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες, ξεκινά ένα ηρωικό ταξίδι προκειμένου να παλέψει για τη δικαιοσύνη, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το δικαίωμά του να μεγαλώσει τα παιδιά του.

Βοσνία, Ιούλιος του 1995. Η ντόπια Αΐντα χρησιμοποιείται στη μικρή πόλη της Σρεμπρένιτσα ως μεταφράστρια των δυνάμεων των Ηνωμένων Εθνών. Όταν ο σερβικός στρατός εισβάλει και καταλαμβάνει την πόλη, η οικογένεια της είναι αμέσα στους χιλιάδες που αποζητούν καταφύγιο από τα ΗΕ.