Εγώ, ο Εαυτός μου & η Μαμά
7/642
Πώς να γίνεις ένας άντρας όταν η μητέρα κι ο στενός σου κύκλος έχουν αποφασίσει το αντίθετο; Αυτή είναι μια πρόκληση που αναλαμβάνει ο Γκιγιόμ, αφού από παιδί όλοι γύρω του είναι πεπεισμένοι ότι είναι κορίτσι… ή θα έπρεπε να είναι. Κάθε χρόνο, εδώ κι αρκετά έτη, η Γαλλία κάνει την κωμική έκπληξη με μία και μόνη επιτυχία. Η ταινία του αναγνωρισμένου θεατράνθρωπου Guillaume Gallienne είναι αυτή η έκπληξη για το `13 και κουβαλάει τα κύρια χαρακτηριστικά όλων των ταινιών που έκαναν κάτι παρόμοιο. Κι όμως, το όλο εγχείρημα θα μπορούσε να περάσει από τη φάρσα στην τραγωδία, αν ο γάλλος πολυπράγμονας δημιουργός δεν εξασφάλιζε στο έργο του μια υπερρεαλιστική χροιά, ένα «μη με παίρνετε και πολύ στα σοβαρά», από τα πρώτα κιόλας λεπτά του φιλμ του. Δεν έχουμε, λοιπόν, την ενήλικη έκδοση του «Ένα Αγόρι στα Ροζ» (όχι πως θα ήταν άσχημα, αλλά δεν θα έβγαζε πολύ γέλιο), αλλά μια ιδέα από πρώιμο αλμοδοβαρικό σινεμά και γενικά ισπανικού χρώματος χιούμορ.
