Ο Ζαν Ρενουάρ ρίχνει μια ματιά στην αστική τάξη της Γαλλίας λίγο πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Χρησιμοποιώντας ως κέντρο βάρους τους καλεσμένους που φιλοξενεί η εξοχική έπαυλη ενός αριστοκρατικού ζεύγους, ο Ρενουάρ χτίζει σιγά - σιγά την εικόνα μιας κοινωνίας εκτός ελέγχου, ενός τραγελαφικού θιάσου κοινωνικών μοντέλων σε ένα διαρκές θέατρο του παραλόγου. Το ξεπούλημα κάθε αξίας, το τέλος κάθε ανθρωπιάς, η σταδιακή επικράτηση του κακού και η σιωπηλή απελπισία ενός καλλιτέχνη στέκουν ως διαχρονικός καθρέφτης για έναν ολόκληρο κόσμο στο χείλος της αβύσσου.