Νταχάου 1965. Η Νατάσσα Αρσένη επισκέπτεται το χώρο συγκέντρωσης που την βρήκαν οι Αμερικανοί στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και στη συνέχεια ξεκινά το ταξίδι της επιστροφής της στην Ελλάδα. Μέσα στο τρένο ο νους της γυρίζει στο παρελθόν. Θυμάται τις παραμονές του ελληνο-ιταλικού πολέμου που γνώρισε τον μεγάλο της έρωτα, τον Ορέστη. Τότε που ανάμεσα στους Γερμανούς αξιωματικούς ήταν και ο συμφοιτητής της στο ωδείο, Μαξ Ρόιτερ, ο οποίος έγινε υπολοχαγός των SS, παρ' όλο που η μητέρα του ήταν Ελληνίδα. Θυμάται τις περιπέτειες που πέρασε μέχρι να βρεθεί με τον Ορέστη, τον γάμο της που κόντεψε να διακοπεί από τον Μαξ, αλλά και τα βασανιστήρια που υπέστη από τον ίδιο τον Μαξ. Θυμήθηκε, όμως, και το χαμό του Ορέστη, που εκτελέστηκε από Έλληνες αντάρτες που τον πέρασαν για Γερμανό, αλλά και το παιδί που είχε αποκτήσει μαζί του...

Δύο παράλληλες ιστορίες συμπληρώνουν η μία την άλλη. Η πρώτη αφηγείται την έρευνα ενός δημοσιογράφου και μιας ηθοποιού, οι οποίοι μέσα από μια ραδιοφωνική εκπομπή προσπαθούν να εντοπίσουν αναλογίες ανάμεσα στις τρομοκρατικές ενέργειες του παρόντος και του παρελθόντος. Η δεύτερη μάς επιστρέφει στο 1948 και περιγράφει τα γεγονότα που οδήγησαν στη δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ στη Θεσσαλονίκη, με οδηγό την έρευνα των δύο πρωταγωνιστών και τις μαρτυρίες διαφόρων προσώπων.

Ο Δημήτρης, ο οποίος είναι δημοσιογράφος του αστυνομικού ρεπορτάζ, στέλνει έναν φίλο στο Ναύπλιο για να φωτογραφίσει ένα διάσημο μοντέλο, την Έρικα, για λογαριασμό μιας διαφημιστικής εταιρείας. Στην πραγματικότητα όως ερευνά τις δραστηριότητες του διευθυντής της εταιρείας, που σχετίζονται με εμπόριο ναρκωτικών.

Ο Μπάμπης και η Ελένη γνωρίζονται το 1954 στη Θεσσαλία όπου παράνομα μοιράζουν προκηρύξεις. Ο Μπάμπης συλλαμβάνεται και φυλακίζεται ενώ η Ελένη καταφεύγει στην Αθήνα όπου κρύβεται μέχρι το 1966 σε διάφορα σπίτια ομοϊδεατών, όπως στο σπίτι της ‘καπελού’ Κλειώ. Η Ελένη γνωρίζει τον Μπάμπη ελάχιστα, όμως ο έρωτας τους δυναμώνει μέσα από τις κακουχίες και ολοκληρώνεται όταν ο Μπάμπης αποφυλακίζεται. Η δικτατορία θα εμποδίσει τα όνειρά τους και η διεκδίκηση της ελευθερίας θα τους οδηγήσει στη φυλακή.

Μια κοπέλα βρίσκεται δολοφονημένη. Η αναπαράσταση της σκηνής γίνεται με αλλεπάλληλα φλας μπακ, με αλλεπάλληλες μαρτυρίες αυτοπτών. Μέσα από τον ημερήσιο τύπο δεν πληροφορούμαστε τόσο για τις συνθήκες της δολοφονίας, όσο για το κοινωνικό πλαίσιο της εποχής, της Ελλάδας της δεκαετίας του ’60, τα ήθη που κυριαρχούν και εκείνα που αρχίζουν να δημιουργούνται. Στο περιθώριο αυτής της κοινωνίας, ο Γιάννης Ζάχος ζει στο δικό του φανταστικό και ποιητικό κόσμο.