25 Δεκεμβρίου 1960: Ο Ζάκαρι έρχεται στον κόσμο, το τέταρτο από τα πέντε αγόρια της οικογένειας Μπολιέ. Οι Μπολιέ είναι μια συνηθισμένη μικροαστική οικογένεια που ζει σ ένα προάστιο του Κεμπέκ. Η μητέρα Λοριάν είναι πολύ στοργική και ο πατέρας Ζερβέ, αν και λίγο τραχύς, είναι πολύ υπερήφανος για τα αγόρια του και αγαπά τη γυναίκα του. Τα Χριστούγεννα και τα γενέθλια του Ζακ διαδέχονται το ένα το άλλο (πάντοτε με μουσικό χαλί τα σόλο του πατέρα Μπολιέ με το τραγούδι του Charles Aznavour Emmenez-moi) και αυτό πλαισιώνει μια όμορφη παιδική ηλικία που τα χρόνια κυλούν ήρεμα, με το πλύσιμο του αυτοκινήτου στον φρέσκο αέρα και τις μικρές αποδράσεις του Ζακ με τον πατέρα του στο αγαπημένο τους σνακ-μπαρ, να είναι ξεχωριστές στιγμές που μοιράζονται οι δυο τους. Αλλά αυτή η ηρεμία με την άφιξη της εφηβείας των αγοριών ανατρέπεται.

Το Cafe de Flore είναι μια ερωτική ιστορία για ανθρώπους που τους χωρίζουν ο χρόνος και ο τόπος, αλλά συνδέονται με βαθείς και μυστηρίους τρόπους. Ατμοσφαιρικό, φανταστικό, τραγικό κι ελπιδοφόρο, η ταινία καταγράφει τις παράλληλες μοίρες της Ζακλίν, μιας νεαρής μητέρας με ένα γιο με ειδικές ανάγκες τη δεκαετία του ’60 στο Παρίσι, και του Αντουάν, ενός πρόσφατα χωρισμένου άντρα, και πολύ πετυχημένου Dj στο Μόντρεαλ του σήμερα. Αυτό που συνδέει τις δύο ιστορίες είναι η αγάπη- εμμονική, τραγική, νέα και διαχρονική αγάπη…