Η Λουίζ εργάζεται part-time σαν καμαριέρα ξενοδοχείου, κοιμάται και ζει μέσα στο αυτοκίνητο της, ενώ όλα της τα υπάρχοντα είναι σε ένα δημόσιο φωριαμό. Η αναμονή της για στέγαση μέσω του δημοσίου είναι κολλημένη στη γραφειοκρατία και δείχνει να μην έχει τελειωμό. Κάθε ημέρα είναι μια νέα μάχη για το τι την παίρνει να φάει ή πού να κοιμηθεί. Παρότι τσακισμένη μετά από τον χωρισμό με τον άντρα της, παραμένει περήφανη και περιστασιακά έχει σχέσεις με άντρες. Είναι εκπρόσωπος μιας νέας υποβαθμισμένης τάξης στη Γαλλία.

Χωρισμένος πλέον από τη Γουέντι, η οποία έχει πάρει τα δύο παιδιά τους στη Νέα Υόρκη, ο Ξαβιέ μετακομίζει από το Παρίσι στο Μανχάταν, όπου αναζητά σπίτι, προσπαθεί να τελειώσει το μυθιστόρημά του και να υποδεχτεί το νεογέννητο παιδί της λεσβίας φίλης του Ιζαμπέλ, του οποίου είναι πατέρας!

Η 15χρονη Αντέλ ονειρεύεται να βρει την αγάπη στη ζωή της. Όταν γνωρίζει τον Τομάς, έναν όμορφο και φιλικό άγνωστο που την ερωτεύεται στιγμιαία, τα όνειρα της δείχνουν να βγαίνουν αληθινά. Πριν καλά-καλά φουντώσει, όμως, το ρομάντζο, η Αντέλ αρχίζει να έχει ερωτικές φαντασιώσεις με μια κοπέλα με μπλε μαλλιά που είδε τον δρόμο. Δεν μπορεί πλέον να το αρνείται: της αρέσουν οι γυναίκες. Όταν το κορίτσι με τα μπλε μαλλιά έρχεται και κανονικά στη ζωή της, μια φλογερή σχέση ξεκινάει.

Ο Ετιέν είναι μόλις είκοσι ετών όταν ερωτεύεται τη Βαλερί και λίγο μεγαλύτερος όταν γεννιέται η κόρη τους, η Ρόζα. Τότε, η Βαλερί τους εγκαταλείπει. Ο Ετιέν επιλέγει να μην το κάνει μεγάλο θέμα και χτίζει μια ευτυχισμένη ζωή μαζί με το παιδί του. Δεκαεξίμισι χρόνια αργότερα, την ώρα που πατέρας και κόρη είναι έτοιμοι να αποχωριστούν με τη σειρά τους, το παρελθόν επιστρέφει… «Μπορεί να είναι μητέρα μου αλλά εγώ δεν είμαι κόρη της» είναι η αυθόρμητη αντίδραση του κοριτσιού για τη γυναίκα που τη γέννησε, αλλά της είναι παντελώς άγνωστη. Ταυτόχρονα, ο νέος σε ηλικία πατέρας της, απόλυτα προσκολλημένος στη μοναχοκόρη του, αίφνης αντιμετωπίζει μια μεγάλη κρίση: αργοπορημένη κρίση εφήβου ή πρώιμη κρίση μεσήλικα; Ο συνδυασμός είναι εκρηκτικός…