Μία βιογραφική ταινία για τον μεγάλο έλληνα πολιτικό Ελευθέριο Βενιζέλο για την περίοδο μεταξύ 1910-1927. Η ταινία αναφέρεται σε σημαντικά γεγονότα της ελληνικής ιστορίας όπως τον σχηματισμό κυβέρνησης από τον Βενιζέλο μετά το Κίνημα στο Γουδί, τη διαμάχη του με τον Βασιλιά σχετικά με τη στάση της Ελλάδας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, την προσωρινή απόσυρσή του από την πολιτική έπειτα από την ήττα του στις εκλογές του 1920 και τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Η πορεία ενός θεατρικού μπουλουκιού που δίνει παραστάσεις στον ελλαδικό χώρο με το ίδιο πάντα έργο, τη Γκόλφω του Σπυρίδωνος Περεσιάδη. Τα μέλη του θιάσου έχουν μεταξύ τους σχέσεις ανάλογες με αυτές των προσώπων της κλασικής τραγωδίας Ορέστεια. Οι διαρκείς περιοδείες του θιάσου, ανά την Ελλάδα της περιόδου '39-'52, γίνονται η αιτία ανάδυσης της πρόσφατης ιστορικής μνήμης: ένα μακρύ ταξίδι στο χώρο και το χρόνο, στους τόπους, τα βιώματα και τις μνήμες. Η ταινία αρχίζει το σωτήριο έτος 1952, με την άφιξη του θιάσου στο Αίγιο. Τον τόπο είχε επισκεφτεί ο θίασος το καλοκαίρι του 1939 και από 'κει αρχίζει μια ατέλειωτη σειρά αναδρομών. Έτσι, τα ιστορικά γεγονότα των δεκατριών αυτών ετών αντανακλώνται μέσα στο περιβάλλον του θιάσου, επιδρούν στις διαπροσωπικές σχέσεις των μελών του, και τις επηρεάζουν καθοριστικά.

Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1977, μια ομάδα κυνηγών βρίσκει στην περιοχή κοντά στη λίμνη των Ιωαννίνων, μέσα στο πυκνό χιόνι, το πτώμα ενός αντάρτη του Εμφυλίου. Το αίμα τρέχει ακόμα φρέσκο απ' την πληγή του, παρ' όλο που έχουν περάσει κοντά τριάντα χρόνια. Oι κυνηγοί, όλοι εκπρόσωποι της αστικής τάξης, πολιτικής και οικονομικής (μαζί τους, όμως, κι ένας «ανανήψας “αριστερός”»), μεταφέρουν το πτώμα στο ξενοδοχείο τους, όπου και θα περάσουν μια νύχτα Πρωτοχρονιάς γεμάτη απ' τα φαντάσματα της ιστορικής τους συνείδησης και το φόβο του παρελθόντος.

Ενός λεπτού σιγή για έναν μουσικό, η οποία γίνεται μια αιωνιότητα.