«Τορίνο, 3 Ιανουαρίου 1889: ο Φρίντριχ Νίτσε βγαίνει από την πόρτα του σπιτιού που διαμένει, στην Οδό Κάρλο Άλμπερτ 6. Όχι μακριά από αυτόν, ο οδηγός ενός δίτροχου κάρου έχει πρόβλημα με το πεισματάρικο άλογό του. Όσο κι αν το τσιγκλά, το άλογο αρνείται να κουνηθεί και τότε ο οδηγός χάνει την υπομονή του και αρχίζει να το μαστιγώνει. Ο Νίτσε μπαίνει στη μέση με φούρια για να δώσει τέλος σε αυτή τη βίαιη σκηνή, αγκαλιάζοντας το λαιμό του αλόγου, και κλαίγοντας. Ο σπιτονοικοκύρης του τον παίρνει μέσα στο σπίτι, τον βάζει να ξαπλώσει ακίνητο και σιωπηλό για δύο μέρες, μέχρι που ο Νίτσε θα μουρμουρίσει τα απαραίτητα τελευταία του λόγια και θα ζήσει για ακόμα 10 χρόνια, βουβός και παράφρων, με τη φροντίδα της μητέρας του και των αδελφών του. Δεν γνωρίζουμε τι απέγινε το άλογο.»

Η ιστορία εξελίσσεται σε μια βροχερή, παγωμένη πόλη της Κεντρικής Ευρώπης. Οι κάτοικοί της, έχουν καταληφθεί απο μια ιδιαίτερη ανησυχία για επικείμενες καταστροφές, η έλευση ενός περιπλανώμενου τσίρκου με κύριο έκθεμα το κουφάρι μιας τεράστιας φάλαινας και ένα περίεργο ον, τον Πρίγκιπα, τους αναστατώνουν ακόμα περισσότερο, φέρνοντας στην επιφάνεια τα πιο ποταπά τους ένστικτα. Η τελική έκρηξη του όχλου, βάναυση και χυδαία, θα οδηγήσει σε μια νέα εξουσιαστική τάξη πραγμάτων. Ο νεαρός, αλαφροΐσκιωτος ταχυδρόμος Βαλούσκα, θα γίνει μάρτυρας της αποσάθρωσης της μικρής κοινωνίας και των μικρότερων ταπεινών φιλοδοξιών και παθών των συμπολιτών του.

Στις παραμονές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η νεαρή Ίρις επιστρέφει στη Βουδαπέστη για να εργαστεί στο κατάστημα καπέλων που κάποτε ανήκε στην οικογένειά της και μπλέκει σε μια παράξενη περιπέτεια πολιτικών συνωμοσιών.

Στο Άουσβιτς του 1944 ο Σαούλ είναι ένας από τους λίγους επιζώντες Εβραίους, ο οποίος αναγκάζεται να βοηθά τους Γερμανούς στο κάψιμο των νεκρών ομοεθνών του. Μέχρι που κάποια στιγμή αποφασίζει να θάψει το πτώμα ενός παιδιού, το οποίο ισχυρίζεται πως είναι δικό του.