Ο καπετάνιος Μίχος Φλώρος επιστρέφει στη Σαμαρίνα για να πάρει κι άλλους άντρες και να τους οδηγήσει στο Μεσολόγγι συμπληρώνοντας το ήδη υπάρχον σώμα, στην ντάπια του στρατηγού Μακρή. Έτσι, με τη βοήθεια του προσωπικού του φίλου Ηλία Μανάκα κι άλλους 25 άντρες ξεκινούν ένα μακρύ ταξίδι προκειμένου να συναντήσουν στο Μεσολόγγι τον Ζήση Χατζημάτη και τους υπόλοιπους συμπατριώτες τους. Στις 31 Μαρτίου του 1826, ξεκινά η δύσκολη πορεία τους μέσα από τα βουνά. Την ίδια ώρα, οι γυναίκες στο χωριό προσπαθούν να μάθουν από την Ελένη Φλώρου την πραγματική αιτία της ξαφνικής φυγής των αντρών τους. Ο Ιμπραήμ πασάς και ο τούρκος Φρούραρχος της Άρτας Νιχάτ Σερβάν ετοιμάζουν την τελική επίθεση στο Μεσολόγγι.

Το «Ακόμη Κρύβομαι για να Καπνίσω» εκτυλίσσεται στο Αλγέρι το 1995, μέσα σ' ένα χαμάμ, τις ώρες που λειτουργεί, με σφαλισμένες πόρτες, μόνο για τις γυναίκες. Εκεί συναντιούνται η κυρά-πλύστρα και μασέζ, που υποδύεται επιβλητικά κι αγέρωχα η Χιάμ Αμπάς μ' ένα πλήθος από πελάτισσες, φιλενάδες κι εχθρούς. Το αντρικό βλέμμα λείπει, μαζί του κι οι επικρίσεις. Οι μαντίλες και τα ρούχα φεύγουν, οι υδρατμοί και τα σφουγγάρια ανοίγουν τους πόρους του δέρματος κι από εκεί βγαίνουν οι πιο μύχιες, διασκεδαστικές, λυτρωτικές ή αποτρόπαιες, γυναικείες εξομολογήσεις. Ανάμεσά τους βρίσκεται η επαναστατημένη φοιτήτρια που οι συμφοιτητές της έλουσαν με βιτριόλι, η νεαρή χήρα του φονταμενταλιστή ισλαμιστή που όλες φοβούνται, ένα κοριτσάκι με όλες τις επιλογές ανοιχτές, οι κυνικές, πια, μαμάδες και γιαγιάδες που, η καθεμιά, έχει τον τρόπο της να χειρίζεται τη συζυγική καταπίεση, αλλά και μια φυγάς, μια ανύπαντρη έγκυος κοπέλα την οποία ο αδελφός της καταδιώκει για να τη σκοτώσει.